Silikon

Silikony to tworzywa krzemoorganiczne zawierające w głównym łańcuchu na przemian atomy krzemu i tlenu. Do najważniejszych cech silikonu – stanowiących o jego użyteczności w najbardziej odpowiedzialnych zadaniach w różnych gałęziach przemysłu – należą trwałość, elastyczność, doskonała pamięć kształtu i odporność na wysokie oraz niskie temperatury. Silikony cechują się też hydrofobowością, niepalnością oraz stałością właściwości fizycznych i chemicznych w bardzo szerokim zakresie temperatury, od -50°C do 230°C.

Trwałość, elastyczność i odporność

Dzięki temu elementy silikonowe doskonale zdają egzamin w ciężkich i zmiennych warunkach, np. jako uszczelnienia w silnikach samochodowych, w samolotach czy budownictwie.

Obojętność fizjologiczna silikonu umożliwia z kolei wykorzystywanie go przy zadaniach wymagających sterylnego otoczenia, szczególnie w medycynie, w kontakcie z organizmem człowieka albo w dziedzinach związanych z żywnością.

Te cechy wynikają z faktu, że kauczuk silikonowy – jako jedyny spośród wszystkich elastomerów użytkowych – nie zawiera atomów węgla w łańcuchu głównym polimeru. Makrocząsteczka zbudowana jest z na przemian ułożonych atomów krzemu i tlenu, tworząc wybitnie stabilną strukturę, analogiczną do kwarcu czy szkła. Z tej odmiennej budowy molekularnej wynikają szczególne właściwości wyrobów silikonowych:

• Trwałość ponad 50 lat
• Zachowanie elastyczności w zakresie temperatury od -100°C do +350°C
• Wybitna odporność na starzenie cieplne, atmosferyczne i UV
• Brak twardnienia z upływem czasu, ponieważ ich elastyczność jest cechą strukturalną polimeru, a nie skutkiem modyfikacji plastyfikatorami
• Antyadhezyjne właściwości powierzchni chroniące przed zabrudzeniem i gromadzeniem się bakterii
• Hydrofobowość, umożliwiająca np. wielokrotną sterylizację przez gotowanie
• Możliwość uzyskania żywych i trwałych kolorów
• Małe odkształcenie trwałe po wielokrotnym ściskaniu