W przemyśle elastomerowym TPE (termoplastyczne elastomery) i EPDM (kauczuk etylenowo-propylenowo-dienowy) to dwa kluczowe materiały, które znajdują szerokie zastosowanie w różnych branżach. Wybór między tymi tworzywami zależy od specyficznych wymagań technicznych i warunków pracy. Poniżej dokonujemy szczegółowego porównania właściwości i zastosowań obu materiałów, aby pomóc w podjęciu optymalnej decyzji.
Charakterystyka fizykochemiczna i struktura molekularna
TPE to grupa materiałów o cechach zarówno elastomerów, jak i termoplastów, co wynika z ich dwufazowej struktury – twardych domen termoplastycznych (zwykle polistyrenowych, polipropylenowych lub poliamidowych) i elastycznych segmentów elastomerowych (np. polibutadienowych). Dzięki temu TPE wykazuje dużą elastyczność, łatwość przetwarzania i możliwość recyklingu.
EPDM to syntetyczny kauczuk o strukturze sieci polimerowej zawierającej wiązania nienasycone, które pozwalają na dalszą wulkanizację. Wyróżnia się doskonałą odpornością na promieniowanie UV, ozon, chemikalia oraz ekstremalne temperatury (-50°C do 150°C). Jednak proces przetwarzania EPDM, oparty na wulkanizacji, jest bardziej złożony i mniej elastyczny w porównaniu z TPE.
Odporność na czynniki środowiskowe
TPE wykazuje wysoką odporność na wodę, oleje i niektóre chemikalia, choć przy intensywnym kontakcie z węglowodorami aromatycznymi czy rozpuszczalnikami organicznymi może dojść do degradacji. TPE ma również dobrą odporność na promieniowanie UV, jednak w tym aspekcie EPDM okazuje się bardziej niezawodny.
EPDM jest praktycznie niewrażliwy na promieniowanie UV, ozon i działanie wilgoci. To czyni go idealnym materiałem do zastosowań zewnętrznych, takich jak uszczelki dachowe czy elementy instalacji w systemach HVAC. Jednak jego odporność na oleje i paliwa jest znacznie ograniczona, co w niektórych zastosowaniach przemysłowych stanowi jego wadę w porównaniu z TPE.
Proces przetwarzania i możliwości zastosowań
TPE oferuje wyjątkową łatwość przetwarzania – materiał ten można formować metodą wtrysku, ekstruzji czy termoformowania. Jest materiałem w pełni recyklingowalnym, co czyni go atrakcyjnym wyborem w kontekście rosnących wymagań związanych ze zrównoważonym rozwojem. TPE znajduje zastosowanie w motoryzacji (uszczelki, uchwyty), medycynie (komponenty elastyczne, membrany), a także w przemyśle AGD. Jako producent części z TPE, możemy precyzyjnie dostosować parametry mechaniczne materiału do konkretnych wymagań aplikacji, takich jak elementy amortyzujące czy uszczelki o skomplikowanych kształtach.
EPDM, mimo swoich wybitnych właściwości środowiskowych, wymaga bardziej skomplikowanego procesu wulkanizacji, co wydłuża czas produkcji. Jego zastosowanie obejmuje głównie branże, w których priorytetem jest odporność na warunki atmosferyczne, np. w produkcji uszczelek, pokryć dachowych czy elementów izolacyjnych. Niemniej jednak brak możliwości recyklingu EPDM w tradycyjnym procesie sprawia, że jego wybór może być mniej ekologiczny.
